Was der Drummeli-Narr vielleicht heute sagen würde:
“Züri, Berlin, und täglig Aleppo –
Als Narr kunnsch Du Dir hüt also scho als e Depp vor.
Wie ka me do no Witzli mache,
und über Näbesächligkäite lache?
Mir läbe inre dunkle Zyt,
Und am Samschtig isch Wiehnachte? Isch s scho sowyt?
Als Narr zündi e Liecht a, lyslig und still,
Für äimol käi Spott, für äimol käi Hohn,
e bitz Rueh, e bitz Fride isch das wo-n-i jetzt will.
Ängel mit Lieder in fridligem Ton,
I dänk an die Mensche, i dänk an ihr Lyde,
Und dr ändlosi Schmärz wo si mien erlyde,
s Kind in dr Krippe, dr Stärn wo überem hängt,
isch das wo in dene Täg e bitz Hoffnig schänkt,

Ändi Februar denn bini uf d Bühni klätteret
als Hofnarr, wo gege d Schyynhäiligkäit wätteret
denn loss ichs mit gallige Värs lo krache,
Und sag mir MIEN go Fasnacht mache
will die beschti Waffe gege d Macht,
isch wenn me offe drüber lacht.
Doch für dä Uftritt dört isch s für mi nonig so wyt.
Drum Euch allne: e fridligi Wiehnachts-Zyt.”